ਗਲ ਮੇਰੀ ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਹੈ ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ੧੯ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਇੰਜੀਨੀਰਿੰਗ ਕਾਲੇਜ ਵਿਚ ਪੜਦਾ ਸੀ| ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਜਿਹੜੀ ਪਹਲੀ ਕੁੜੀ ਆਈ ਸੀ ਉਹ ਮੇਰੀ ਕਜ਼ਨ (ਤਾਏ ਦੀ ਕੁੜੀ) ਸੀ | ਮੇਰੀ ਭੈਣ (ਕਜ਼ਨ) ਮੇਰੇ ਤੋਂ ੩ ਸਾਲ ਵੱਡੀ ਸੀ, ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਇਕ ਬੱਚੇ ਦੀ ਮਾਂ ਸੀ | ਉਸਦਾ ਪੀਟੀ ਦੇ ਕੋਰਸ ਵਿਚ ਦਾਖਿਲਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਜੀਜਾਜੀ ਉਸਨੂ ਸਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਛਡਣ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਆਏ ਸੀ | ਮੈਂ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ ਬਸ ਅਡੇ ਤੇ ਗਇਆ ਸੀ ਤੇ ਬਸ ਤੋਂ ਉਤਰਦੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਹੀ ਮੇਰਾ ਮਨ ਉਸ ਤੇ ਆ ਗਇਆ ਸੀ| ਮੈਨੂ ਉਹ ਬੜੀ ਸੋਹਨੀ ਤੇ ਜਵਾਨ ਲਗੀ ਹਾਲਾਂਕਿ ਰੰਗ ਉਸਦਾ ਗੰਦੁਮੀ ਸੀ ਪਰ ਜਵਾਨੀ ਭਰਪੂਰ ਸੀ| ਕਦ ਉਸਦਾ ਲਮਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੁਮੇ ਕੁੜਤੇ ਤੋਂ ਡੁਲ ਡੁਲ ਪੈਂਦੇ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਨਾਂ ਭਰਵਾਂ ਤੇ ਨਾਂ ਬਹੁਤਾ ਹਲਕਾ ਸੀ| ਸੁਭਾ ਦੀ ਉਹ ਬੜੀ ਮਿਠੀ ਸੀ ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਉਨੀ ਹੀ ਮਿਠੀ ਹੈ| ਬੜੀ ਲੰਮੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਸੁਣਾਵਾਂਗੇ ਮੁਕਦੀ ਗਲ ਇਹ ਹੈ ਕੇ ਮੈਂ ਉਸਨੂ ਫਸਾ ਲਇਆ ਸੀ ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂ ਫਸਾ ਲਇਆ ਸੀ| ਪਰ ਜੋ ਵੀ ਸਚ ਸੀ ਇਹ ਗਲ ਪੱਕੀ ਹੈ ਕੇ ਸਬ ਕੁਛ ਬਹੁਤ ਮਜੇਦਾਰ ਸੀ|
ਇਕ ਗਲੋਂ ਮੈਂ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕੇ ਕੁੜੀ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਇਕ ਬੱਚੇ ਦੀ ਮਾਂ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲੇ ਹੀ ਤਜੁਰਬੇਕਾਰ ਵੀ, ਮੈਨੂ ਚੁਦਾਈ ਸਿਖਾ ਸਕਦੀ ਸੀ| ਤੇ ਜੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਪ੍ਰੈਗ੍ਨੰਟ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਫੜੇ ਜਾਣ ਡਾ ਡਰ ਨਹੀ ਸੀ, ਕਿਸੇ ਨੂ ਇਹ ਸੋਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੀ ਸੀ ਕਿ ਬੱਚਾ ਮੇਰਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ| | ਤੇ ਯਾਰੋ ਸਚ ਮਨੋ ਮੈਂ ਉਸਨੂ ਪ੍ਰੈਗ੍ਨੰਟ ਕਰ ਦਿਤਾ ਤੇ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂ ਟੇਸਟ ਕਰ ਲਇਆ ਹੈ ਕੀ ਮੈਂ ਬਾਪ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹਾਂ| ਇਹ ਗਲ ਵਖਰੀ ਹੈ ਕੀ ਉਹ ਬੱਚਾ ਪੈਦਾ ਨਹੀ ਹੋ ਸਕਿਆ ਤੇ ਨਾ ਅਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ| ਇਹ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਇਕ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ ਜੇਹੜੀ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਈ ਸੀ| ਵੈਸੇ ਮੈਂ ਭੈਣ ਨੂ ਪ੍ਰੇਗ੍ਨੇੰਟ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਨਹੀਂ ਚੋਦਿਆ ਸੀ, ਮੈਨੂ ਤਾਂ ਫੁਦੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਨੂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਕਿ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ|
ਪਹਲੀ ਚੁਦਾਈ ਵਿਚ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਲਨ ਭੈਣ ਦੀ ਫੁਦੀ ਨੂ ਲਭ ਹੀ ਨਹੀ ਸਕਿਆ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੀ ਉਸਨੂ ਇਹ ਪੁਛਣ ਦੀ ਹਿਮੱਤ ਨਹੀ ਹੋਈ ਕਿ ਜਨਾਨੀ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਚੋਦੀਦੀ ਹੈ| ਖੈਰ ਉਸ ਰਾਤ ਮੈਂ ਉਸਨੂ ਬਿਨਾ ਚੋਦੀਆਂ ਹੀ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਗਇਆ| ਬੜਾ ਮਾਯੂਸ ਸੀ ਕਿ ਇਨਾ ਚੰਗਾ ਮੌਕਾ ਲਗਾ ਸੀ ਕਿਸੇ ਜਨਾਨੀ ਨੂ ਚੋਦਣ ਦਾ ਪਰ ਮੈਂ ਕੁਛ ਕਰ ਨਹੀ ਸਕਿਆ | ਪਰ ਮਨ ਵਿਚ ਆਸ ਵੀ ਸੀ ਕੇ ਸ਼ਾਇਦ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਵੀ ਹਾਂ ਕਰ ਦੇਵੇ | ਆਸ ਕੀ ਸ਼ਾਇਦ ਪੂਰਾ ਯਕੀਨ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਉਸਨੇ ਰਾਜੀ ਖੁਸੀ ਪਹਲੀ ਵਾਰ ਹਾਂ ਕੀਤੀ ਹੈ ਤਾਂ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਕਿਓਂ ਮਨਾ ਕਰੇਗੀ| ਪਰ ਸਚ ਤਾਂ ਹੁਣ ਮੈਨੂ ਪਤਾ ਹੈ ਕੇ ਮੈਂ ਜਿਨਾ ਉਸਨੂ ਚੋਦਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਉਨਾੱ ਹੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਚੁਦਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਉਹ ਮੈਨੂ ਪਸੰਦ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਨੂ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲਗ ਪਈ ਸੀ|
ਇਹੀ ਹਾਲ ਮੇਰੀ ਵਡੀ ਸਾਲੀ ਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਪਹਲੀ ਵਾਰ ਵਿਆਹ ਵਾਸਤੇ ਆਪਣੀ ਵਹੁਟੀ ਨੂ ਦੇਖਣ ਗਇਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਵਾਸਤੇ ਵਹੁਟੀ ਪਸੰਦ ਕੀਤੀ ਸੀ ਪਰ ਮੈਨੂ ਲਗਦਾ ਹੈ ਮੇਰੀ ਸਾਲੀ ਨੇ ਮੈਨੂ ਪਸੰਦ ਕਰ ਲਇਆ ਸੀ| ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਨੇੜ ਕਰਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੇਰੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਫਿਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ| ਮੈਨੂ ਉਸਦਾ ਇਸ ਤਰਾਂ ਮੇਰੇ ਚਾਰੋਂ ਪਾਸੇ ਘੂਮਨਾ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਉਸਨੂ ਚੋਦਣ ਦੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਇਸੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਛੇੜਛਾੜ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਉਹ ਵੀ ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ ਸੀ| ਵੈਸੇ ਜਦ ਮੈਂ ਵਹੁਟੀ ਨੂ ਵੇਖਣ ਗਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਮੈਨੂ ਪਹਲੀ ਨਜਰ ਵਿਚ ਹੀ ਭਾ ਗਈ ਸੀ ਪਰ ਮੈਨੂ ਅਜ ਵੀ ਯਾਦ ਹੈ ਉਸਨੂ ਵੇਖ ਕੇ ਚੋਦਣ ਦਾ ਖਿਆਲ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਪਰ ਮੇਰੀ ਛੋਟੀ ਸਾਲੀ ਨੂ ਦੇਖ ਕੇ ਚੋਦਣ ਦਾ ਮਨ ਕੀਤਾ| ਕਿਨੀ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਗਲ ਹੈ, ਜਿਸ ਕੁੜੀ ਨੂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਚੋਦਣਾ ਹੈ ਤੇ ਚੋਦਣ ਵਾਸਤੇ ਹੀ ਪਸੰਦ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਉਸ ਬਾਰੇ ਇਹ ਖਿਆਲ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਆਇਆ| ਸ਼ਾਇਦ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਇਹ ਗਲ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਜਨਾਨੀ ਤਾਂ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਹੋ ਜਾਏਗੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਚੁਦੇਗੀ ਹੀ ਤੇ ਜਿਹੜੀ ਚੀਜ਼ ਮਿਲ ਜਾਏ ਉਸਦੀ ਕਦਰ ਘਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਜਿਹੜੀ ਨਾ ਮਿਲੇ ਉਹ ਕੀਮਤੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ|
ਛੋਟੀ ਸਾਲੀ ਨੂ ਮੈਂ ਉਸੇ ਦਿਨ ਪਹਲੀ ਵਾਰ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਦਿਨ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਵਹੁਟੀ ਤੇ ਵਡੀ ਸਾਲੀ ਨੂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ| ਛੋਟੀ ਸਾਲੀ ਨੂ ਮੈਂ ਵਰਾਂਡੇ ਦੇ ਵਿਚ ਲਗੀ ਇਟਾਂ ਦੀ ਜਾਲੀ ਵਿਚੋਂ ਵੇਖਿਆ ਸੀ ਉਹ ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਾਡੇ ਆਉਣ ਕਰਕੇ ਵੇਹੜੇ ਚ ਲਤਾਂ ਚੋੜੀਆਂ ਕਰਕੇ ਕੁਛ ਕਮ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਵਿਚ ਖੜੀ ਸੀ| ਫਰਵਰੀ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸਨੇ ਸਲਵਾਰ ਕੁੜਤੇ ਉਤੇ ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਉਚਾ ਜਿਹਾ ਫੈਸ਼ਨੇਬਲ ਸਵੈਟਰ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ| ਉਸ ਵੇਲੇ ਉਸ ਦੀ ਉਮਰ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ੧੬ ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ ਪਰ ਪੂਰੀ ਜਵਾਨ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੁਮੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਠੀਕ ਠਾਕ ਵਡੇ ਸੀ ਜਿਹੜੇ ਟਾਇਟ ਸਵੈਟਰ ਪਾਇਆ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸਾਫ਼ ਨਜਰ ਆ ਰਹੇ ਸੀ| ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੈਨੂ ਨਹੀਂ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਨੀ ਛੋਟੀ ਹੈ, ਮੈਨੂ ਤਾਂ ਇਸ ਤਰਾਂ ਲਗਾ ਜਿਵੇ ਉਸ ਮੇਰੀ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਵਹੁਟੀ ਤੋਂ ਸਿਰਫ ਸਾਲ ਦੋ ਸਾਲ ਹੀ ਛੋਟੀ ਹੈ| ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਛੋਟੀ ਸਾਲੀ ਨਾਲ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੀਤੀਆਂ ਤੇ ਉਸਦੇ ਬੜੇ ਮਜੇ ਲਏ ਪਰ ਅਖੀਰ ਚ ਆ ਕੇ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂ ਹਦ ਨਹੀਂ ਟਪਣ ਦਿਤੀ ਤੇ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਉਹ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਚੁਦਾਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ| ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਬਹੁਤ ਭੋਲੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਨੂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸਨੂ ਚੋਦਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਉਸਨੂ ਛੇੜਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸਦੇ ਰਸ੍ਪੋੰਸ ਤੇ ਨਜਰ ਰਖਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿਥੋਂ ਤਕ ਮੇਰੀ ਛੇੜਛਾੜ ਨੂ ਵਧਣ ਦਿੰਦੀ ਹੈ| ਮੈਨੂ ਇਵੇਂ ਲਗਾ ਕਿ ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਉਹ ਛੇੜਛਾੜ ਦਾ ਮਜਾ ਲੇਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਇਕ ਬਚੇ ਦੀ ਤਰਾਂ, ਸਹਿਜ ਸੁਭਾਏ ਕੁੜੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀ ਛੇੜ ਉਸਨੂ ਚੰਗੀ ਤਾਂ ਲਗਦੀ ਹੈ ਪਰ ਉਸਦਾ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੀ| ਮੈਂ ਵੀ ਇਸ ਉਡੀਕ ਵਿਚ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਇਹ ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਸਮਝਣ ਲਗ ਜਾਏਗੀ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ ਹੈ| ਇਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਉਸਨੂ ਪਟਾ ਕੇ ਰਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂਕਿ ਜਦੋਂ ਉਹ ਵਿਆਹੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਚੁਦਾਣ ਵਾਸਤੇ ਮਨ ਜਾਵੇ|